بررسی اثر آتشسوزی بر مراتع کوهستانی خرم آباد (مطالعه موردی: مراتع ییلاقی گردنه زاغه)

چکیده آتش سوزی وسیله ای موثر برای کنترل گونه های گیاهی نامطلوب و ناخواسته در مراتع و افزایش بهره وری دام است. این پژوهش با هدف بررسی اثر آتش سوزی بر تراکم و پوشش سطحی فرم های مختلف رویشی گیاهان مرتعی انجام گرفت، مراتع ارتفاعات بلومان زاغه در استان لرستان جهت این مطالعه انتخاب شد. برای این منظور در هر یک از مناطق شاهد و آتش سوزی شده 6 ترانسکت 200 متری با فاصله 100 متر از هم در نظر گرفته شد و اطلاعات مربوط به لیست فلورستیک، درصد تاج پوشش، تراکم گونه ها، خاک لخت اندازه گیری، با استفاده از نرم افزار spss و با کمک آزمون تی تست، اختلاف میانگین پارامترهای جوامع آتش سوزی شده و شاهد ارزیابی شد. آتش سوزی باعث شده است که درصد تاج پوشش گراس های یک ساله از 9/10 درصد به طور میانگین به مقدار 30/31 و گیاهان بوته ای خشبی از 02/35 به 67/3 درصد برسد، همچنین تراکم بوته های خشبی از 53/3 پایه در هر مترمربع به 98/0 مترمربع و فورب های چندساله از 66/2 به 20/11 پایه در متر مربع برسد. نتایج نشان داند که میزان تراکم گونه ها در منطقه آتش سوزی شده بیشتر از شاهد می باشد در مقابل به دلیل بیشتر بودن پوشش گیاهی و لاشبرگ و کاهش سنگ وسنگریزه، منطقه شاهد از حفاظت بیشتری برخوردار است. بعد از آتش سوزی تنوع گونه ای افزایش یافته است. نتیجه کلی این که می-توان در مورد اجرای آتش سوزی های کنترل شده، به عنوان روشی اصلاحی در اکوسیستم های مختلف مرتعی اعلام نظر نمود.